Bu yazıda öyle nostalji, hüzün ve gözyaşı bulacaklarını düşünenler çok büyük yanılgı içersindeler. Zira mezun olduğuna çok memnun bir şahsım ben. Nihayet çektiğim acılar son buldu. "Oh!". Eğitim sisteminin nöronlarıma çektirdiği eziyetlerin bir kısmından daha başarıyla sıyrıldım. Yoran, üzen, kıran, kahreden olayların hepsi artık çoooook geride. Gerçekten de umurumda bile değiller. Keşke zamanında da kendimi üzmemeyi başarsaymışım bu konularla ilgili.
Velhasıl, üniversite bana hayatın bir kısmını daha öğretmeyi, beni kendimle biraz daha tanıştırmayı başardı.
Nihayet bazı şeylerle olan bağım daha da zayıfladı. Bulutlar biraz daha dağıldı, hafifledim.